W roku 1520 reformator zakonu bł. Paweł Giustiniani, zakładając erem na górze Monte Corona, dał początek Kongregacji Eremitów Kamedułów Góry Koronnej. Za czasów Zygmunta III Wazy na zaproszenie marszałka koronnego Mikołaja Wolskiego oraz za radą papieża Klemensa VIII Kameduli z tej kongregacji przybyli w roku 1602 do Krakowa. Na budowę klasztoru wybrali sobie podkrakowskie pagórki św. Stanisława, będące własnością kasztelana Sebastiana Lubomirskiego. Ten początkowo wzbraniał się przekazać je eremitom. Kiedy w końcu ustąpił, Wolski w dowód wdzięczności ofiarował mu srebrną zastawę, na której odbywała się uczta. Odtąd to miejsce przyjęło nazwę Srebrna Góra. Za kwotę 500 tys. złotych Mikołaj Wolski wybudował klasztor, w którym na umartwieniu i modlitwie spędził ostatni okres swego życia. Tutaj też, ubrany w kamedulski habit, został pochowany. Klasztor na Srebrnej Górze wybudowany został na wzór klasztorów włoskich. Kościół p.w. Wniebowzięcia NMP, w którym zachowano symetrię przestrzenną, usytuowany został tradycyjnie na osi wschód-zachód. Do budowy Mikołaj Wolski zaprosił najlepszych mistrzów. Fronton kościoła w stylu barokowym zaprojektował włoski architekt Andrea Spezza. Bogate sztukaterie wewnątrz pochodzą z warsztatu Jana Baptysty Falkoniego. W kaplicy królewskiej znajdują się obrazy Tomasza Dolabelli. Na centralnym miejscu prezbiterium, po pożarze, umieszczono obraz Wniebowzięcia NMP autorstwa Michała Stachowicza. Szczególnymi łaskami słynie wizerunek Matki Bożej Kamedulskiej Pani, namalowany w XVII wieku przez kamedułę o. Wenantego z Subiaco, który wykonał także inne obrazy dla kościoła. W podziemiach prezbiterium znajduje się kaplica i krypta, w murach której spoczywają doczesne szczątki zmarłych mnichów. Zespół klasztorny, otoczony kilkuhektarowym lasem, wzbogacają wiszące ogrody, alejki i miejsca kontemplacji. Cały teren eremu jest ogrodzony wielokilometrowym kamiennym murem, aby zapewnić mnichom ścisłą klauzurę.

Centrum życia każdego mnicha stanowi pojedynczy domek-pustelnia. Wspólnie spotykają się jedynie podczas Mszy Świętej, sprawowania Liturgii godzin oraz w wyjątkowe okazje, na wspólnie spożywanych w refektarzu posiłkach. Praca, modlitwa, lektura, kontemplacja, pokuta, post, samotność, zachowywanie milczenia mają służyć pełnemu zjednoczeniu z Bogiem. Biały habit kamedulski składa się z tuniki, szkaplerza z kapturem, pasa oraz obszernego płaszcza. Mnisi żyją w domkach pustelniczych z niewielkim ogródkiem. Domki wyposażone są jedynie w niezbędne przedmioty. Kameduli mają zakaz odwiedzania się. Dla mnichów niezwykle ważna jest cisza i skupienie. Ciszę gwarantuje całkowity brak do mediów .Posiłki jadają w samotności. Na wspólny posiłek zbierają się wspólnie tylko kilka razy w ciągu roku.

Klasztor na Bielanach był nieraz odwiedzany przez polskich królów m.in. Władysława IV Wazę ,Jana Kazimierza podczas potopu szwedzkiego, Jana III Sobieskiego przed wyprawa na Wiedeń. W roku 2004 erem obchodził jubileusz 400 lat przepełnionej modlitwą obecności na Srebrnej Górze w Krakowie. Wspólnocie przybywa wciąż nowych powołań. Kardynał Karol Wojtyła powiedział: „Krakowianie, czy wiecie, dzięki komu wasze miasto stoi bezpieczne i nienaruszone przez tyle stuleci? To Kameduli są waszym piorunochronem”. 19 sierpnia 2002 roku, jako papież Jan Paweł II, na zakończenie pielgrzymki do Ojczyzny zawitał na Srebrną Górę, obiecując, iż będzie modlił się o powołania do tej szczególnej formy służenia Bogu i Kościołowi.

Kongregacja Eremitów Kamedułów Góry Koronnej posiada zaledwie 9 klasztorów na całym świecie, w których przebywa około 60 mnichów. Dom generalny zakonu znajduje się we Frascati koło Rzymu.